Het handschrift
De
duim staat voor het ego en de ik-wilskracht. De duim
is de opperbevelhebber en toonaangever van de hand. Zonder de duim kan men niet
meer 'duimen'. Als we schrijven dan houden we drie vingers vast: de duim, wijsvinger
met middelvinger. Alleen al met de duim en middelvinger kun je schrijven, maar
het zal opvallen dat het moeilijk sturen is en dat andere spieren moeten worden
belast van de arm. De wijsvinger als aanwijzingsvinger kan hierbij dienen als
stuurman, de duim als kapitein, de middelvinger als roer (steun en toeverlaat).
Elke hand bevat zesentwintig gewrichtjes en door de asymmetrische plaatsing
van de vingers en door de onafgebroken dialoog met de hersenen, vormt de
menselijke hand de meest verbazingwekkende natuurlijke concentratie van hulpmiddelen.
De vingers geleiden verschillende kosmische krachten. De duim geleidt de kracht
van de ZON, die speciaal opgehoopt is in hart, rug en ogen. Vandaar in de
vingertaal met duim omhoog: Het gaat goed! Als men de duim in een vuist doet,
verbergt men zijn eigen ik-gesteldheid. Met de duim
drukt men op iets als kracht en macht. Het spreekwoord luidt: "Heb je dat
uit je duim gezogen?" Duimzuigen prikkelt het gehemelte en de hypofyse,
maakt bewustwording, het stimuleert het ik-besef van het kind.
·
wijsvinger geleidt en
zegt: ‘ik wil bewijzen, belerend, overtuigend en proevend;
·
wijsvinger is
genietend: vinger ermee aflikken!
·
middelvinger is
geleider, die dingen tot stilstand brengt;
·
ringvinger geleidt de
kracht van schoonheid, het genot en de harmonie, vinger der liefde;
·
pink is geleider van
kracht, voortgaan, denken en gesprek;
Intuïtief
zal men dus de juiste vinger gebruiken voor passende bezigheden. Door de handen
te gebruiken, brengt men niet alleen een vorm in de stof teweeg, maar oefent en
versterkt men ook zijn zielskracht, die ze geleidt. Wie geen handenarbeid wil
verrichten, verliest vermogens en mogelijkheden, dus ook macht. Handen zijn
uitdrukkingsvormen van aard en karakter. Door ze te beschouwen (ook de lijnen)
kan men zelfkennis opdoen, kan men zich bewust worden van zijn aard en lot.
Door wat de handen maken, bewijst men zijn eigen vermogens en voelt men de zékerheid. Wat handen doen, werkt terug op het karakter.
Doe niet steeds hetzelfde. Werk aan de lopende band verarmt!
Met
handen kan men ‘handelen’’ en ‘onderhandelen’, iets ‘vatten’ en ‘vervatten’,
‘grijpen’ en ‘begrijpen’. Koude zweethanden (klamme handen) verraden dat er
angst is. Als iemand het koude (klamme) zweet uitbreekt, voelt hij zich eerder
gepijnigd, dan bereid tot communicatie.
UpToDate 2023-2024